همیشه حاضر بود. هیچ وقت خودش را کنار نمیکشید. حتی وقتی بنی صدر خلع درجه اش کرد. با لباس بسیجی می رفت سپاه مثل یه بسیجی صفر کیلومتر کار می کرد. طرح میداد و برنامه ریزی ستادی میکرد. اصلا براش مهم نبود که تا دیروز سرهنگ بوده و امروز یه بسیجی ساده است.
شهید صیاد شیرازی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 122
عشق به نماز در وجودش بود. نماز را با حضور قلب خاصی می خوند. کارهای زیاد تو جبهه و خستگی ناشی از اون، سبب به تاخیر انداختن نمازش نمی شد. صدای خیلی قشنگ و دلنشینی داشت. قرآن را بسیار زیبا می خوند به طوریکه همرزمانش می گفتند: صدای حسین(نادر) آنقدر حزین و دلنشین است که وقتی قرآن یا دعا می خواند، متاثر می شویم و به گریه می افتیم، اما هرگز اجازه نداد که صدایش ضبط شود.
شهید نادر مهدوی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 118
بعد از مدت زیادی کار سخت در جبهه، برای مدت بسیار کوتاهی مرخصی می گرفت و به خانه می آمد، اما در مرخصی خیلی کوتاه هم با شب زنده داری های زیاد، استراحت بسیار ناچیزی میکرد. وقتی هم برایش رختخواب نرم پهن می کردم،از آن استفاده نمی کرد و می گفت:"باید به یاد رزمندگان عزیز باشیم که الآن در سخت ترین شرایط در حال جنگ با دشمنان خدا هستند".
شهید ابولفضل تال
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 117
سر صف غذا جلویی ها عقب می رفتند که زودتر غذا بگیره، ناراحت می شد ول می کرد می رفت. نوبتش هم که میرسید آشپزها برایش غذای بهتر می ریختند می فهمید میداد به پشت سریش.
شهید کاوه
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 116
تازه آزاد شده بود، خانمان از جمعیت خالی نمی شد. دسته دسته میومدن دیدنش، یک خروار ظرف هم که برای پذیرایی بود جمع شده بود تو آشپزخونه. صبح زود که بلند شدم دیدم یک دونه ظرف هم نمونده. نصف شب بلند شده تنهایی بدون اینکه کسی بیدار بشه همه رو شسته بود...
شهید میثمی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 115
هر موقع با محمد علی به زیارت اهل قبور می رفتیم، با عجله از من و پدرش جدا می شد و می گفت که به زیارت مزار شهدا میره، یه بار بهش گفتم که صبر کن ما هم بیایم. با آرامی مخالفت کرد و گفت:"من تنها میرم". بهش گفتم: چرا تنها؟ گفت:"از یتیمان شهدا خجالت می کشم، اگر من رو با پدر و مادرم ببینن..."
شهید محمد علی غفاری
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 114
مسجد رفتنش برای خودش مسافرتی بود، آنقدر که طول می کشید.
همیشه پیاده می رفت که اگر نیروهای عادی که دستشان به فرمانده لشکر نمی رسد، آن موقع بتوانند بروند پیشش.
شهید محمود کاوه
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 113
وقتی همه از مسجد آمدند بیرون، فقط یک جفت پوتین پشت در مانده بود که آن هم برای محمد نبود. هرچه اصرار کردیم و دلیل آوردیم که همان پوتین ها را بپوشد، قبول نکرد. گفت:"می ترسم این ها را بپوشم و نتوانم صاحبش را پیدا کنم." اون روز فاصله ی مسجد تا مقر رو پا برهنه آمد.
شهید محمد نصرالهی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 112
چند روزی بود تب داشتم، یک دفعه دیدم در باز شد و مهدی، با لباس خاکی و عرق کرده، آمد تو. تا دید رخت خواب پهن است و خوابیدم، یک راست رفت توی آشپزخانه. صدای ظرف و ظروف و باز شدن در یخچال می آمد. برایم آش بار گذاشت. ظرف های مانده را شست، سینی غذا را آورد، گذاشت کنارم. گفتم: مادر! چرا بی خبر؟ گفت:"به دلم افتاد که باید بیام."
شهید مهدی زین الدین
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 110
وقتی می خواستیم برویم ماموریت، اول صدقه می داد. بعد قرآن میخوند. بعدش برنامه سفر را توضیح می داد. وارد شهر که میشدیم، اول میرفت گلزار شهدا، بعد میرفت سراغ خانواده شهدا باهاشون صحبت میکرد. مشکلاتشون را میپرسید و گاهی یاداشت میکرد. بعد می رفتیم سراغ ماموریت.
شهید علی صیاد شیرازی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 106
