عشق به نماز در وجودش بود. نماز را با حضور قلب خاصی می خوند. کارهای زیاد تو جبهه و خستگی ناشی از اون، سبب به تاخیر انداختن نمازش نمی شد. صدای خیلی قشنگ و دلنشینی داشت. قرآن را بسیار زیبا می خوند به طوریکه همرزمانش می گفتند: صدای حسین(نادر) آنقدر حزین و دلنشین است که وقتی قرآن یا دعا می خواند، متاثر می شویم و به گریه می افتیم، اما هرگز اجازه نداد که صدایش ضبط شود.
شهید نادر مهدوی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 118
بعد از مدت زیادی کار سخت در جبهه، برای مدت بسیار کوتاهی مرخصی می گرفت و به خانه می آمد، اما در مرخصی خیلی کوتاه هم با شب زنده داری های زیاد، استراحت بسیار ناچیزی میکرد. وقتی هم برایش رختخواب نرم پهن می کردم،از آن استفاده نمی کرد و می گفت:"باید به یاد رزمندگان عزیز باشیم که الآن در سخت ترین شرایط در حال جنگ با دشمنان خدا هستند".
شهید ابولفضل تال
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 117
سر صف غذا جلویی ها عقب می رفتند که زودتر غذا بگیره، ناراحت می شد ول می کرد می رفت. نوبتش هم که میرسید آشپزها برایش غذای بهتر می ریختند می فهمید میداد به پشت سریش.
شهید کاوه
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 116
تازه آزاد شده بود، خانمان از جمعیت خالی نمی شد. دسته دسته میومدن دیدنش، یک خروار ظرف هم که برای پذیرایی بود جمع شده بود تو آشپزخونه. صبح زود که بلند شدم دیدم یک دونه ظرف هم نمونده. نصف شب بلند شده تنهایی بدون اینکه کسی بیدار بشه همه رو شسته بود...
شهید میثمی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 115
هر موقع با محمد علی به زیارت اهل قبور می رفتیم، با عجله از من و پدرش جدا می شد و می گفت که به زیارت مزار شهدا میره، یه بار بهش گفتم که صبر کن ما هم بیایم. با آرامی مخالفت کرد و گفت:"من تنها میرم". بهش گفتم: چرا تنها؟ گفت:"از یتیمان شهدا خجالت می کشم، اگر من رو با پدر و مادرم ببینن..."
شهید محمد علی غفاری
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 114
مسجد رفتنش برای خودش مسافرتی بود، آنقدر که طول می کشید.
همیشه پیاده می رفت که اگر نیروهای عادی که دستشان به فرمانده لشکر نمی رسد، آن موقع بتوانند بروند پیشش.
شهید محمود کاوه
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 113
