صورت بشاشی داشت. یک بار سر مسئله ای با هم به توافق نرسیدیم. هر کدام روی حرف خودمان ایستاده بودیم که عصبانی شد، اخم توی صورتش افتاده بود و لحن مختصر تندی به خود گرفت. از خانه زد بیرون... وقتی برگشت دوباره همان طور با روحیه باز و لبخند آمد. بهم گفت:"بابت امروز صبح معذرت می خواهم." میگفت:"نباید گذاشت اختلافات خانوادگی بیش از یک روز ادامه پیدا کنه"
شهید اسماعیل دقایقی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 130
از سر کار که میرسید خونه، قبل از هر چیزی میرفت پیش خانم خونه.
_سلام خسته نباشید، زحمت کشیدید... کار هر روزش بود.
شهید بهشتی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 126
تازه آزاد شده بود، خانمان از جمعیت خالی نمی شد. دسته دسته میومدن دیدنش، یک خروار ظرف هم که برای پذیرایی بود جمع شده بود تو آشپزخونه. صبح زود که بلند شدم دیدم یک دونه ظرف هم نمونده. نصف شب بلند شده تنهایی بدون اینکه کسی بیدار بشه همه رو شسته بود...
شهید میثمی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 115
چند روزی بود تب داشتم، یک دفعه دیدم در باز شد و مهدی، با لباس خاکی و عرق کرده، آمد تو. تا دید رخت خواب پهن است و خوابیدم، یک راست رفت توی آشپزخانه. صدای ظرف و ظروف و باز شدن در یخچال می آمد. برایم آش بار گذاشت. ظرف های مانده را شست، سینی غذا را آورد، گذاشت کنارم. گفتم: مادر! چرا بی خبر؟ گفت:"به دلم افتاد که باید بیام."
شهید مهدی زین الدین
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 110
سن و سالش کم بود، یک بار که کباب درست کرده بودیم، درآمد جلویمان و خیلی جدی گفت: من لب به کباب نمی زنم. مردم نان خالی ندارند بخورند، آن وقت شماها بوی کباب راه انداخته اید توی خانه؟
شهید محمد نصرالهی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 108
یک روز خانم، یک روز بچه ها، یک روز هم خودش؛ کارهای خونه تقسیم شده بود، هر روز باید یکی ظرفها رو می شست. میگفت:"زن وظیفه ای برای کار نداره. کار خونه زنانه و مردانه نداره."
شهید بهشتی
منبع دریافتی: هفته نامه حیات | شماره 104
